‘Opwekking’?
Brownsville, Toronto, en laatst Lakeland. Nigeria en Colombia... In horden togen opwekkingsbeluste Nederlanders erheen. Er hoeft maar iemand een wolkje als eens mans hand aan te kondigen, of daar gaan ze, de geestelijke leiders van Holland en hun discipelen, om elders te zoeken wat hun eigen land niet in huis lijkt te hebben.
Het is onmogelijk de evangelische wereld te begrijpen zonder haar zucht naar opwekkingen. En ook: zonder haar onbegrip van opwekkingen. Ze worden gezien als het optimale geestelijke vermaak, als de oplossing voor de problemen van luie mensen, als doekje voor het bloeden van ons falen. Dat is een opwekking nu net niet!
De walmende vlaspit van Lakeland is alweer uit. Opnieuw: veel geschreeuw en weinig wol! Voor mij is de lol er allang vanaf. Het etiket ‘opwekking’ wordt al snel ergens opgeplakt, ook al voldoet het niet aan enige bijbelse norm. Vallen, schreeuwen en springen vind je in elk stadion en in elke sceance. Daar heb je de Geest niet bij nodig. Als dat gedoe zich in een kerkgebouw voordoet, is het dan de Geest die neervalt, of een invasie van werelds gedoe? Is het een onschuldig spel, of een zaak van geestelijke misleiding?
Wie een opwekking verlangt, moet ermee beginnen. Gewoon thuis. Daar is geen vliegticket of hotel voor nodig. Eén Bijbel en één hart zijn genoeg. Evangelisch Nederland verdoet haar tijd met najagen van wind, en loopt al doende een opwekking danig in de weg.
“Ik heb ze bij bosjes zien vallen!” was het ‘bewijs’ van een Lakelandbezoeker. Ik hoop dat ze intussen weer opgekrabbeld zijn, en zich in het echte leven staande kunnen houden. Dat hoop ik ook - met enige twijfel - voor de enthousiaste ooggetuige.
Import-opwekkingen bestaan niet. Als de Bijbel en de Geest niet genoeg zijn, is er niets meer dat ons kan helpen. Moge de Heer ons behoeden voor nieuwe ‘opwekkingen’. Ze zijn niet bepaald dienstig voor het geloof...
Bram KrolBron: Uitdaging Oktober 2008