Columns van Bram Krol

Doodstraf spaart levens

Weer 12 doden door een aanslag met 20 gemaskerde mannen met kalasjnikovs, die aan kwamen rijden in vier auto’s in Mexico. De politie doet niets. Een poging gevangen drugscriminelen te bevrijden met automatische geweren in Nederland. Een vrijgelaten kinderverkrachter vermoordt nog weer enkele kleine kinderen. Afrekeningen in het criminele circuit -dagelijks vallen er doden. De politie durft bepaalde wijken niet meer in. Schoolkinderen krijgen verslavende drugs. Meisjes ontvoerd uit de vluchtelingenopvang door nietsontziende benden. Bommen opgeslagen in kelderboxen. Dodelijk gif gedumpt in de natuur. Criminelen met snellere auto’s, betere computers, bewapende drones en betere wapens dan de politie. Jihadisten die na een betrekkelijk korte gevangenisstraf geleerd hebben hoe ze meer slachtoffers kunnen maken...

Kwaad woekert. Het is als onkruid. Wij proberen de zware criminaliteit uit te roeien met taakstraffen en ‘humane’ methoden. Resultaat? We stijven zo de kwaden in het kwaad. Waarom? Omdat we hun hart niet kunnen veranderen. Ieder die zijn ziel aan de duivel heeft verkocht, is een blijvend gevaar voor de maatschappij. Zolang hij leeft, zal hij slachtoffers maken. Een mensenleven telt voor hem niet.  De enige manier om die epidemie van de dood te stoppen, is... de dood van de schuldige. Zolang hij blijft leven, blijft hij een groot gevaar. Zelfs vanuit de gevangenissen kunnen beroepsmisdadigers hun benden blijven aansturen... Nederland anno 2020.

De doodstraf is een ernstige zaak. Het is een laatste redmiddel. Het is geen verdienste dat we die hebben afgeschaft, hoewel er zeker misbruik van is gemaakt. Het lugubere is dat het onherroepelijk is. Je kunt een fout achteraf niet rechtzetten. Maar het niet-uitvoeren hiervan is een zekere manier om nog veel meer doden te laten vallen en om de hele maatschappij te ontwrichten.

Als wij niet willen afzakken naar het niveau van Mexico, moeten we veel harder optreden tegen de drugshandel, want zowel de gebruiker als de handelaar zijn misdadigers. Daarom stel ik voor beide groepen strenge straffen voor. Geen taakstraffen, waarmee de daders lachend en spijbelend wegkomen. Maar de opzet van werkkampen is nog niet zo’n gek idee.

Voor enkele van de ernstigste misdrijven lijkt de herinvoering van de doodstraf mij gepast: leiders van gewapende drugsbenden, meervoudige moordenaars, jihadisten en kinderverkrachters, vooral in geval van recidive. Daarbij kunnen we best voor een goede gratieregeling zorgen. We moeten stoppen met een fluwelen aanpak van de ernstigste misdadigers. Wij maken door onze slapheid de misdaad gemakkelijk en zeer lonend. Het Westen gaat aan haar eigen gezwijmel en gevlij ten onder... Ons strafrecht is te lief. Het wordt daardoor te gevaarlijk op straat, sommige woonwijken worden zelfs onleefbaar. De goeden worden gestraft, de slechten in de watten gelegd.

Bram Krol