Columns van Bram Krol

weg met Wolkers

Na het overlijden van Jan bulkte de pers van de aanhankelijkheidsverklaringen. De man werd opgehemeld en op seculiere wijze heilig verklaard. Zovelen zijn weg van Wolkers, ook nu hij weg is.

In de helden en idolen van een land vind je haar diepste idealen en verlangens. Welke daarvan vertegenwoordigde Wolkers? De verafgoding van zijn eigen immoraliteit, het beschimpen van de dood en de boodschap van de volslagen zinloosheid van het leven. Zijn populariteit op zich is al een ziekteverschijnsel. Onze maatschappij zakt af naar een terminale fase. We consumeren de eindtijdproducten, al van ouds aangekondigd, maar viezer en ranziger dan iemand zich maar kon voorstellen. “Ze zullen het goede haten... Het genot zullen ze meer liefhebben dan God.” (2 Tim. 3:5)

Wolkers is een van de grote moderne ziekmakers, eerst door zijn boeken, toen door de films die ervan gemaakt werden. Hij maakte geilheid een deugd. Het klootjesvolk volgde slaafs, en beklaagt zich dagelijks in haar onnozelheid over de gevolgen. Stukke huwelijken, het botvieren van de lusten en verloedering.

Een enkeling waagde het om (ondanks de landelijke lofzangen) een kritisch geluid te laten horen. Het Nederlands Dagblad en het Reformatorisch Dagblad vielen uit de toon. Ze konden niet anders. Ze hebben hun principes. Je bent Christen, of niet. Toch valt me de relatieve zwijgzaamheid in Christelijke kring op. Gelovigen zijn te lief en te zacht. Soms is dat geen deugd, maar een karakterzwakte. Daarmee kunnen we de moderne demonen niet uitwerpen.

Hebben we geen andere idolen in dit land? Zijn er geen hogere idealen? Weg met de Wolkeriaanse verwording!

Bram Krol
Bron:Uitdaging, dec. '07