Homo is niet hetzelfde...
Homo-parades, -spelen en kortgeleden zelfs een homo-huishoudbeurs, met veel bloot en weinig nut. Sinds homosexualiteit is uitgeroepen als tolerabel en zelfs deugd, is het de ondeugd die opvalt. Het is allemaal zo extravagant en doorgeslagen.
Al staat de Roze Zaterdag in het teken van plezier, ze heeft iets dwangmatigs. Het lijkt op een pornoparade, gulzig opgeslokt door nieuwgierigen als alcoholisten achter de bar. Dient dat nog het oorspronkelijke doel: maatschappelijke aanvaarding van homo's? Leidt buitensporigheid juist niet tot het tegendeel? Is het gekke nog niet gek, en het vieze nog niet vies genoeg? Welk nut heeft het dat de overheid de paradepaardjes van de homo-emancipatie zwaar subsidiëert? Dat bewijst wat men met nadruk wil ontkennen: het gaat om vreemd en laakbaar gedrag.
Nu kan het zijn, dat de homobeweging radicaliseert, en niet langer haar achterban vertegenwoordigt. Waarom komen er dan geen betere bestuurders, die zich niet afgeven met buitensporigheden? Emancipatie betekent niet alleen aanvaard worden, maar ook: op één lijn komen.
Waar heeft onze overtolerantie ons gebracht? In elk geval tot gebrek aan onderscheidingsvermogen. Niet tot een voor ieder prettiger maatschappij. Of ben ik de enige die met de regelmaat van de klok op de vlucht slaat voor aanhalige viezerikken, die parkeerplaatsen en natuurgebieden terroriseren? Een man alleen is in ons land niet meer veilig!
Laat de georganiseerde homobeweging zien, waar ze onverrmijdelijk toe moet vervallen? Kan ze soms niet anders? Is ze in haar zoeken naar lastenloze lusten niet gedoemd met Kaïn mee te vluchten in een eeuwig onbevredigd-zijn, vol ontkende schuldgevoelens?
Het bijbelse uitgangspunt is wel zo gezond. Homosex is zonde. Het is onterend. Welke dwaas verving zonde door deugd?
Bram Krol
Bron: Uitdaging (juli/augustus 2005)