Het winnende lot

Gokken werkt verslavend. Het is gebouwd op pure, redeloze hebzucht. En die moeten we afzweren, niet stimuleren. De kerk moet haar leden aanzetten tot een goed leven. Als ongeschreven wet hanteerden (vroeger?) veel kerken: een Christen gokt niet. Wie wil verdienen moet daarvoor werken. Maar veel kerken gokken op zwijgen, tegenwoordig...

Inmiddels nemen veel gelovigen deel aan de Lotto, Staatsloterij en tal van andere gokkerijen. Ze bekrassen loten of gaan ‘gezellig’ uit naar het casino. Weg met alle kerkwetjes. Laten we genieten van een heerlijke vrijheid. Of is het geen genot, en niet meer dan een zoveelste teken van verloedering?

Velen kennen geen maat. Met casino en loterij helpen we duizenden de vernieling in. De zeer weinige winnaars lopen trouwens ook gevaar. Ze meenden een groot geluk te vinden, maar velen eindigen met ellende, echtscheiding en eenzaamheid. De grote desillusie heet u welkom!

Er zijn enkele dingen duidelijk. 1. De winst komt altijd bij de verkeerde terecht, namelijk iemand die niet met geld kan omgaan. Anders zou hij niet gokken. 2. De opbrengst is slechts een schijntje van de inleg. 3. De deelnemers houden met hun geld een totaal onnodige en improductieve gokindustrie in leven. 4. Het excuus van velen is dat je zo maatschappelijke doelen ondersteunt. Dat klopt maar ten dele. Wie de dierenbescherming of hartstichting iets wil geven, kan dat beter direct doen dan met een afgeroomde omweg. Via de gokkerij komt maar weinig op de juiste plaats terecht.

De ecomomische crisis heeft de goklust niet kunnen bekoelen. Het is een tantaluskwelling voor bosjes zielepieten en zwakzinnigen. Kansspelen zijn geen spel, maar een vloek. Ze liegen de slachtoffers het uiteindelijke geluk voor. Ze verklaren de begeerte tot deugd. De hoofdprijs? Verdwaalde zielen die in een zenuwcrisis gestort worden. Maar dat wordt er in ons gokgrage landje niet bij verteld.

Het winnende lot is slechts wat eerlijk werd verdiend.

Bram Krol
verschenen op www.adremonline.nl